jueves, 11 de diciembre de 2008

ASESINO:

Do árabe bebedor de hasîs, bebida narcótica de follas de cáñamo, nome aplicado ós secuaces do secretario musulmán coñecido como o vello da Montaña, s.XI, que fanatizados polo seu xefe e embriagados de hasîs dedicábanse a executar vinganzas políticas.

Medusa


MEDUSA:


Nome grego dunha das Gorgonas (que xunto con Esteno e Euríale eran criaturas fantásticas e espantosas), que se representa coa copiosa cabeleira



CURIOSIDADES ETIMOLÓXICAS

LECHUZA

"Ave rapaz e nocturna duns 35 cm de lonxitude, Strix flammea ". Antigamente "nechuza", é unha palabra formada apartir do latín NOCTUA "lechuza"(de onde "nuétiga" en Santander) e o castelán "leche", pola superstición antiga do que a lechuza gustaba de botarse sobre os nenos de peito coma se os amamantase; é incerto ónde estivo o punto de partida do vocábulo, aínda que por razóns morfolóxicas o máis probable é que "nochuza" fose un derivado despectivo de "nochua"; despois alterado en nochuza e, finalmente, por influencia da citada superstición, lechuza.
COROMINAS DIICIONARIO ETIMOLÓGICO

CURIOSIDADES DA ETIMOLOXÍA

ETIMOLOXÍA: Parte da lingüística que estuda a orixe das palabras, a súa significación e a súa evolución. Orixe particular dunha palabra
TARTARUGA
Do antigo tartuga, no italiano tartaruga, de orixe incerto; probablemente do feminino do latín tardío TARTARÜCHUS "demonio", do término grego que significaba "habitante do tártaro ou inferno", por ter tomado os antigos cristiáns e os orientais á tartaruga que vive no cieno, como personificación do mal e da herexía.


COROMINAS DICCIONARIO DE ETIMOLOGÍA

martes, 9 de diciembre de 2008

Alimentación en Grecia

No sistema de valores elaborados polo grupo grego e romano, o primeiro elemento que diferencia o home civilizado dos animais e dos bárbaros é a comida en común : o home civilizado non come só por ter fame senón tamén para transformar o que é a hora de comer nun momento de socialidade , no que hai unha comunicación entre os membros : “ non se sentan á mesa para só comer senón para comer xuntos “ (Plutarco )

O banquete convertese no signo de identidade do grupo ben sexa familiares ou habitantes dunha cidade que se reúnen ó redor dunha mesa ca presenza física de todos os membros ,ou por unha representación simbólica.

Segundo estean ou non as mesas separadas, representaran unha diferencia de identidade entre os homes e as divinidades . Aínda que nun pasado mítico os homes e deuses comían na mesma mesa , o pecado e a culpa provocaron a separación desta costume de reunión mesturada co proceso de alimentación.


“ Historia de la alimentación “
Baixo a dirección de Jean-Louis Flandrin e Massimo Montanari
Edición :Trea , (páx.115,116 )

(Lorena Legaspi Rodríguez, MªJosé Penas Vázquez)

O EURO GREGO



Por influencia griega, se usó la moneda. Esta palabra deriva de Moneta, un apelativo de la Diosa Juno, ya que junto al templo de esta diosa se hallaba el lugar donde se fabricaban las monedas. Los metales usados eran el cobre, la plata y el oro.

-Las diferentes monedas griegas son:

0,01€

Reproduce un modelo avanzado de triere, que data de la época de la democracia ateniense[s. V a.C. ]. Esta nave de guerra surcó las mareas de la Antigüedad durante más de 200 años.

0,02€

Muestra una corbeta, el tipo de embarcación empleada durante la Guerra de Independiencia

griega [ 1821-1827 ].

0.05€

Reproduce un moderno busque cisterna que refleja el espíritu innovador del sector naviero

griego.

0,10€

Está dedicada a Rigas Velestinlis-Fereos [ 1757-1789 ], precursor y figura representativa de la Ilustración griega, que soñó con una confederación balcánica libre del poder otomano.

0,20€

Rememora a Ioannis Capodistrias [ 1776-1831 ], político y diplomático que jugó un importantepapel tanto en su país como en Europa y fue el primer gobernador de Grecia (1830-1831)tras la Guerra de la Independencia librada por este país [ 1821-1827 ].

0,50€

Representa la efigie de Eleftherios Venizelos [ 1864-1936 ], una de las figuras políticas másrelevantes de Grecia. Pionero en el campo de las reformas sociales y diplomático de renombre,ejerció una influencia clave en la modernización del Estado griego y en la liberación del nortede Grecia y de las islas del Egeo.

1,00€

Muestra una lechuza, diseño tomado de una antigua pieza ateniense de cuatro dacmas

[ s. V a.C. ]

2,00€

Representa una escena de un mosaico aparecido en Esparta [ s. III a.C. ] en la que se muestrael rapto de Europa por Zeus, que ha adoptado la forma de un toro. Europa es un personajede la mitología griega, del que toma el nombre nuestro continente.

Imágenes en: http://es.wikipedia.org/wiki/Monedas_de_euro_de_Grecia

miércoles, 19 de noviembre de 2008



A ILLA DE CRETA

A illa de Creta adquiriu dende finais do terceiro milenio a.C. , un papel preponderante na zoa do Exeo. O seu esplendor iniciouse cara o ano 2000 a.C. , época na que a cidade de Cnosos dominaba a illa.


No ano 1400 a.C. a área cretense foi invadida polos aqueos, un pobo que proviña da zoa continental de Grecia e que falaban xa dunha forma de griego arcaica. Éstes construiron cidades amuralladas, como Micenas, e fundaron a denominada civilización micénica.

María Vieira Castillo

O Minotauro

Poseidón, deus do mar, enviou un touro branco ó rei de Minos para que o sacrificara no seu nome. Minos negouse e foi castigado: Poseidón fixo que a súa muller, Pasífae, concibira o Minotauro, metade home metade touro.


O rei ocultou o Minotauro no laberinto do palacio de Cnosos, de onde ninguén fora capaz de sair. Para alimentalo, condeou ós atenienses, que mataran ó seu fillo, a pagar anualmente un tributo de sete varóns e sete doncelas durante nove anos.


Teseo, fillo do rei de Atenas, prestouse voluntario par acabar coa besta. A fermosa filla de Minos, Ariadna, namorouse de Teseo pola súa valentía e entregou unha espada e un novelo. Teseo entrou no labirinto desenvolvendo o nobelo e matou ó Minotauro coa espada. Despois, logrou sair de alí seguindo o fío e escapou de Creta. Aínda que fuxiu en compañía de Ariadna, abandoouna en Naxos. Finalmente volveu á súa patria.


Antia Fdz Moscoso.



(Non é exactamente este, pero sí debe ser parecido)


Confirman la autenticidad del anillo del mítico Rey Minos
BEGOÑA CASTIELLA. Corresponsal
4-4-2002 23:56:31


ATENAS. El Consejo Arqueológico Central, órgano supremo del Ministerio de Cultura griego, lo ha declarado tajantemente: el anillo de oro entregado al Estado por el policía jubilado Yorgos Kazantzi es auténtico y muy valioso. Se trata de un anillo, que también se utilizaba como sello, totalmente de oro y de una calidad extraordinaria. Se le ha denominado el anillo del Rey Minos, refiriéndose al Rey Minos de la mitología griega. Científicamente se ha demostrado que es del siglo XV antes de Cristo y se encontró cerca del enterramiento de Knosos, la antigua capital de la Creta minoica, cuyas ruinas fueron descubiertas a principios del siglo pasado por el arqueólogo inglés Evans.
Curiosamente, este anillo fue descubierto por un sacerdote ortodoxo cretense, Nicolas Polaki, en 1928. Fue examinado por varios expertos entonces y, aunque el propio Evans consideró que era auténtico, ofreció tan poco dinero para su compra que la familia Polaki se lo quedó. El anillo «desapareció» . Y fue hace dos años cuando Yorgos Kazantzi lo encontró, escondido en la chimenea de una casa que estaba renovando en Ano Fortetsas, cerca de Heraklion. Había heredado la casa de su tía María, hija del sacerdote Polaki. Llevó el anillo a Atenas, entregándolo a las autoridades del Ministerio de Cultura. Especificó que, de ser auténtico, deseaba que fuera expuesto en el Museo Arqueológico de Heraklion.
Una comisión científica estudió detalladamente el anillo, de 27 gramos y excelente técnica, que tiene grabada una escena con una palmera bajo la que se encuentra una diosa minoica sentada, posiblemente relacionada con la tierra, con un fondo con cielo, mar y un barco sagrado con forma de hipocampo. Los expertos consideran que es una pieza única de valor incalculable, aunque creen que tendría un valor aproximado de 400.000 euros en el mercado de estar en venta, con lo que posiblemente se entregará como indemnización a Kazantzi el 50 por ciento de su valor, es decir 200.000 euros. El anillo, «de gran importancia para la Creta Minoica», según el ministro de Cultura heleno, Evangelos Venizelos, se expondrá en el Museo Arqueológico de Heraklion, donde se exhiben ya las piezas más importantes y representativas de la importante civilización minoica. El policía jubilado entregó junto con el anillo minoico de oro otro de la época helenística que también se expondrá.

Algunhas imaxes da civilización Micénica





A ARTE MINOICA. PINTURA

As paredes dos pazos e das casas aparecen decorados con pinturas de cores vivas e claros. Os motivos vexetais e animalísticos foron tratados con sorprendentes liberdade, única na arte deste período, ritmo caprichoso e ondulante de gran elegancia. A representación da figura humana aparece cedo e non hai escenas de guerra.
Con frecuencia, as figuras aparecen tan só siluetadas e están cheas de animación e vida: as mulleres levan corpiños axustados con largas saias de volantes, e adórnanse con complicados peiteados: os homes van vestidos con simples taparrabos e os seus corpos son musculosos e áxiles. A figura máis representativa de esta arte profana e elegante, é a coñecida co nome da Parsiense.


Sara García Rodríguez

miércoles, 22 de octubre de 2008


ARTE MINOICA . ESCULTURA.

Entre 1900 e 1920 os descubrimentos e excavacións de Arthur John Evans e outras misións estadounidenses,británicas e francesas, deron a coñecer en Micenas e en Creta unha civilización de bronce máis antiga e rica que a descuberta por Schliemann en Micenas (Peloponeso). En 1905 , Evans propuxo que unha civilación de cretense fora denominada minoica, en recordo do lexendario rey de Cnosos, Minos e propuxo unha cronoloxía absoluta :

Minoico primitivo I , II , III(h. -2500-h.-1950)

Minoico medio I , II , III (h.-1950- h.-1550)

Minoico último I , II , III (h. -1550-h. -1050 )

As figuras pequenas en bulto redondo , destinadas especialmente ó culto , presentan as mesmas características cá pintura : dinamismo no modelado , pintoresquismo ou hieratismo nas actitudes e na indumentaria.

O artista cretense demostrou, calquera que fose o material utilizado, (terracota, louza, marfil ou bronce) unha vitalidade sorprendente, que reaparecerá no arte grego : O Adorador de Tiliso , O Acróbata de Cnosos , A deusa das serpes... A escultura plasmouse tamén na talla de vasos de pedra de formas variadas e nos recipientes con decoracións plásticas.


Mª José Penas Vázquez.

martes, 21 de octubre de 2008



A CERÁMICA MINOICA

Os primeiros recipientes de pedra foron imitados máis tarde en arxila, con gran variedade de formas (xeométricas nun principio) e decoracións (alterando as cores do fondo). Os adornos enriquecéronse posteriormente con motivos vexetais e animais estilizados adaptándoos á forma do recipiente, ou enroscándose ó redor en insospeitadas curvas:lirios fantásticos, o símbolo real e divino da doble hacha... Os exemplares máis destacados de paredes moi finas son os xarros de estilo de Camarés.
Tamén son de gran interés as pinturas dos sarcófagos (Hagia Tríada).Tamén domina o "estilo de palacio", no que os temas naturalistas desenvólvense en esquemas puramente decorativos.
A industria dos vasos de pedra estivo moi difundida e os materiais que se empregaron con máis frecuencia foron a esteatita e o alabastro.Tamén fixeron pezas de bronce, que se encontraron en Haga Tríada, Mallia, Cnosos...


Nuria Seco Fernández


A ESCRITURA EN CRETA

No plan das escrituras do minoico distínguense actualmente tres series de documentos:

1º- A escritura mais antiga, chamada xeroglífica, atestiguada en Creta, entre os séculos XX e XVII a.c.. Non ten sido descifrada

2º- Unha escritura mais sinxela, chamada lineal A, atestiguada esencialmente en Creta, entre os séculos XVIII e XV a.c. Aínda non se le con seguridade a língua destes documentos, que continúa a ser enigmática.

3º- Outra escritura análoga, chamada lineal B, atestiguada entre os séculos XV e XIII a.c en Creta, en Cronos e, no continente grego, en Micenas e Pilos. Este sistema de escritura, basicamente un silabario, foi descifrado por Ventris e serviu para notar un dialecto grego moi arcaico, que se chamaba micénico.



Luzdivina Lorenzo Chaves

O PAZO DE CNOSOS

Foi a residencia real da dinastía minoica; construíuse cara o 1900 a.C nun lugar poboado xa dende o neolítico. Foi descuberto polo arqueólogo Sir Arthur Evans quen o relacionou co rei sacerdote Minos, polo que se denominou a esta cultura “minoica”.
No que a súa forma respecta, ten unha planta rectangular, un patio no centro, en torno a que se distribúen as estancias; no exterior non hai murallas, senón prácticas estancias abertas á natureza. É notable a columna minoica de fuste cilíndrico ou troncocónico de madeira, liso, con acanaladuras verticales cónicas e convexas.

Na construcción do pazo utilizouse a pedra, tanto en bloques regulares ou sillares, como en irregulares muros de mampostería e tamén na madeira formando unha estructura arquitrabada.


O seu interior estaba decorado con escenas cheas de utilidade e colorido alusivas a prácticas relixiosas, ás veces moi recreadas tras as restauracións.
En canto a súa función, había estancias destinadas á recepción e a distribución da mercadoría (con almacéns na parte baixa), outras a residencias , (na parte superior) e outras a mitos para os ritos.

Cara a 1700 o pazo sufriu as consecuencias dun terremoto, e reconstruíuse cun plan máis amplo e complexo. Na parte norte habilitouse unha área teatral ó aire libre con graderíos.



Lorena Legaspi Rodríguez
Silvia Pais Fanego




















A ARQUITECTURA MINOICA


A arquitectura minoica ten uns caracteres comúns, aínda que segundo o periodo cambian. Por exemplo, na etapa prepalacial (2800 a.C - 2000 a.C), os muros dos edificios construíanse con ladrillos sen cocer, pero pouco a pouco foron introducindo materiais mellores. Na época dos segundos palacios (1570 a.C - 1425 a.C) usábase a pedra, e para suxeitar teitos e pórticos utilizábanse columnas e pilastras.

No periodo prepalacial apareceron Festos, Cnosos e Mallia como núcleos urbanos. Estes representaban a vida artística e comercial da illa de Creta. Ainda así non chegaron a coñecer as fortificacións propias das Cícladas ou de Grecia. De todo o que construíron, destacan os pazos destes tres núcleos. Pódense comparar aos de Exipto ou Mesopotamia polas súas dimensións e riqueza. Os rasgos principais dos pazos eran:

- O patio central estaba rodeado polos departamentos reais.
- Reservaban un espacio para as habitacións da servidume.
- Os materiais empregados foron a madeira e o mármore.
- Existían numerosos frescos nas habitacións (técnica aprendida dos exipcios)
- Motivos humanos, vexetais e animais para decorar.



Eva Ramos López

martes, 7 de octubre de 2008

HELLAS

Posted by Picasa
Comezamos por algunhas imaxes da Grecia que estamos a estudiar: a Grecia antiga mais tamén a nova. Aparecen aquí Atenas, Delfos, Rodas, Santorini, Meteora, Micenas, O Pireo, Ítaca, Esparta. Sabes identificalas todas?
Selección de Sara, Lorena, Luzdivina, Silvia, Eva, Nuria e Suso.

lunes, 6 de octubre de 2008

QUIRON


O centauro Quirón, inmortal criatura con cabeza e peito de home e corpo de cabalo, foi un ser mítico excepcional. Fillo de Cronos e a ninfa Fílira, o seu aspecto debíase a que Cronos, para non levantar as sospeitas da súa esposa Rhea, fixera o amor coa ninfa baixo a forma de cabalo.

Pasou a vida nunha cova e tivo unha filla con Chariclo. Peleo, pai de Aquiles, foi o seu neto.
A súa fin foi cruel e dolorosa, pois durante unha visita de Heracles foi aseteado por accidente polo heroe. As dores que sufríu foron tan severas que decidíu regalarlle a súa inmortalidade a Prometeo. Trala súa morte, Zeus decidíu outorgarlle un lugar no firmamento como a constelación do Centauro.

Quirón distinguíase polo seu carácter civilizado, e foi un mestre cheo de sabiduría. Era un gran músico e dominaba tamén o campo da mediciña.

Antía Fernández, Suso Cortázar.