miércoles, 14 de diciembre de 2011

Ron

Do inglés rum, de orixe incerta; probablemente sexa a abreviación de rumbillión, que aparece anteriormente con el mismo sentido, y que aparece ser aplicación figurada del ingl. dial rumbillion

Begonia

Palabra provinte do francés, creada por un botánico chamado Plumier, en honor de Begon.

Ringorrango

Onomatopeia do chirrido dunha pluma.

Bártulos

Libros de estudo, argumento xurícos do nome do famoso xurisconsuelto boloñes, as cuyas obras eran libro de texto fundamentalmente para os estudantes de dereito.

Bacanal


Palabra que provén do latín, "pertencente a Baco e ás festas celebradas na súa honra", ''orxia''.

Pábilo.

Do latín vulgar, papilus ''papiro, planta'', que se empregaba como mecha.

Ringorrango

Onomatopeya del chirrido de la pluma


Palabra.

Del antiguo parabla y este del latín parábola ''comparación, símil'', que a su vez vino del griego ''comparación, alegoría''. En romance se pasó de ''comparación a frase'' y luego ''vocablo.''

Bable

dialecto asturiano, seguramente é onomatopella para indicar a fala confusa e balbucente das persoas de linguaxe imperfecta.

Rebuznar.

Probablemente derivada de bucinare ''tocar la trompeta'', con el prefijo re.

Avestruz


Procedente do latín propiamente camello-paxaro, non sendo animal conocido directamente, o vocablo tomouse dos antigos bestiarios occitanos o cal explica a un tempo a conversación do nominativo e a perda da -o.

Papel


Tomado del catalán paper, y éste, por vía semiculta, del latín papyrus 'papiro', que a su vez viene del griego. La fabricación del papel fué introducida en Europa por los árabes en el S. X. Los más antiguos focos de produción europea se hallan en tierras de lengua italiana y catalana.

ZURDO


Palabra emparentada con el gallego, mao xurda ''mano izquierda''. A las palabras que significan 'zurdo' suelen atribuirse a las ideas de 'grosero', 'torpe', por la inhabilidad que se atribuye al zurdo.
ZURDO: mao xurda ''mano izquierda''. Palabra emparentada con el gallego, las palabras que significan 'zurdo' suelen atribuirse a las ideas de 'grosero', 'torpe', por la inhabilidad que se atribuye al zurdo

viernes


Abreviación de "dia de venus"do latín "dies veneris".

Miércoles.



Abreviación del latín ''dies mercurii'' que contiene el genitivo de Mercurius, normbre del dios romano.

Murciélago.

Metátesis de murciegalo que es ampliación de muerciego, que mur significa ratón por lo tanto, ``ratón ciego'.'

Rostro


Del lat. ROSTRUM "pico en latin", "hocico"; esto y tambien "labio", "boca" es lo que todavía significa en el castellano medieval, pero pronto se esxtiende del sentido "boca" al de "cara, faz".

lunes, 12 de diciembre de 2011

Madeira


Do latín materia, "materia" e, por extensión, "madeira de árbore".

Asasino


Do árabe hassasi, bebedor de hassis, bebida narcótica de follas de cáñamo. nome aplicado os secuaces do sectario musulmán coñecido por Vello da Montaña. Siglo XI que fanatizados polo seu xefe e enbriagados de hassis dedicabanse a exucutar sangrentas vinganzas políticas.

Libro


Tomado do latín liber, "parte interior da cortiza das plantas" que os romanos empregaron a modo de papel.

Mona.


Palabra procedente do árabe ''maimun'', feliz

A acepción para nós habitual da palabra pódese deber a que os monos, ó parecer, procedían do Yemen ou Arabia feliz.


Palabra procedente do árabe ''maimun'', feliz

A acepción para nós habitual da palabra pódese deber a que os monos, ó parecer, procedían do Yemen ou Arabia feliz.

Línea


"Fio de liño", "cordel" derivado do latín linum "liño"

Rufián


Vocábulo común a todos os romances de Ocidente, moi antigo en Italia e o sur de Francia. Quizais naceu no primeiro deses países;

É palabra de orixe incierta, tal vez procedente do latín RUFUS, "de pelo roxo", sea pola prevención vulgar que existía contra a xente desa cor, ou pola costume das meretrices romanas de adornarse con perrucas roxas.

Levita


"Israelita" da tribo de leví, adicada ó servizo do templo.
Tamén significa "Chaqueta larga de home con faldones cruzados por diante" tomada do francés lévite, nome aplicado a esta prenda por parecerse a que levaban os levitas nas representacións teatrais.

Ladino


De latinus, "latino". Lingua romance por oposición á lingua árabe.

A acepción moderna "sagaz" pode vir da apelación moro ladino, persoa de relixión musulmana pero falante da lingua romance e que podía desenvolverse ben, con habilidade, en terra de cristianos, xa que dominaba a súa lingua.

LA GUERRA DE TROYA


La historia trata de como los griegos emprenden la guerra contra los troyanos para recuperar a Helena, Los personajes principales son Aquiles, Paris y Héctor. Se produce una pelea entre Héctor(troyano) y Aquiles(griego) venciendo este último. Después Aquiles muere a manos de Paris, el cual le lanza una flecha al talón.Al cabo de diez años la guerra se acaba con los griegos como vencedores. La táctica que emplean es la de regalar un caballo a Troya enorme, de madera en el que iban escondidos cien griegos, que una vez dentro de las murallas matan al enemigo es su territorio.

El viaje de regreso a Ítaca de Ulises y sus compañeros estuvo lleno de aventuras, tales como el viaje al reino de los Infiernos, la visita a la bruja Circe o el pasar cerca de las Sirenas.

En mi opinión la historia de la guerra de Troya tiene unos motivos infundados ya que ningún hombre permanece diez años luchando y gastando tantas riquezas por una mujer que no le recuerda. No me gustó porque la historia es muy pesada y la acción se desenvuelve muy lentamente.

Inma Rodriguez Marques 1ºB BAC

El nacimiento de Teseo

Título: Los mitos griegos.
Autor: Robert Graves.
Editorial: Ariel.

Comecei a leer o libro dende a metade e lin moitas historias de personaxes da mitoloxía: Minos, Teseo, Heracles e Medea son os máis destacados.

O capítulo que vou resumir chámase "El nacimiento de Teseo".

Exeo tivo varias esposas, aínda que ningunha lle deu fillos. Un día que estaba de volta á casa en Corinto, encontrouse con Medea, que lle fixo xurar que a protexería dos seus inimigos a cambio de que ela lle procurase un fillo por arte de maxia. Despois de ir a Corintio, Exeo pasou por Trecén e atopouse cuns vellos compañeiros: Piteo e Trecén. Antes de que Piteo emprendera esa viaxe, el estaba en Pisa e Belerefonte pediralle a man da súa filla Etra. Pero a voda non puido celebrarse xa que Belerefonte foi desterrado. Piteo, influenciado por Medea e polos seus fetizos, emborrachou a Exeo e madouno para a cama con Etra. Pero Etra esa noite non só se deitou con Exeo se non que tamén con Posidón, que lle concedeu a Exeo a paternidade de calquera fillo nacido de Etra no curso dos próximos meses. Exeo unha vez que espertou dixolle a Etra que si lle nacia un fillo debería de cuidalo secretamente en Trecén. Exeo voltou a Atenas pero antes deixou escondida a súa espada e as súas sandalias debaixo dunha roca que tiña un furado.Si algunha vez o neno a movía, sería porque era fillo del. Despois da adolescencia do neno Etra levouno á dita roca e contoulle a historia do seu nacemento. Teseo finalmente moveu a roca.

O libro gustoume, recomendaria leelo pero con tempo xa que todo deseguido faise un tanto pesado. O que más me gustou deste libro foron as historias de Teseo, ademáis, moitas das historias que hai neste libro danse na clase. En resumidas contas é un libro interesante que todo o mundo ó que lle guste a mitoloxía grega debería de ler.

Sara Iglesias Martínez. 1ºA BAC

Edipo


Pareceume un libro moi interesante xa que conta coma o resto de mitos cousas abstractas que non ocorren na vida real.

Cuenta la historia de Edipo , hijo de Layo y Yocasta. Edipo estaba maldito ya que un oráculo había anunciado que mataría a su padre y se casaría con su madre. Layo lo había ordenado matar , pero un pastor lo acogió y lo dejó a las puertas de una residencia real. Pólibo y Mélope fueron sus padres adoptivos .Un día Edipo se enteró de que ellos no eran sus padres y decidió irse . El fue por los caminos y un cierto día mató a unos señores. Finalmente consiguió llegar a Tebas y matando a la esfinge consiguió el reinado de esta ciudad. Casó con Yocasta y tuvieron cuatro hijos. Al final Edipo se enteró de que había matado a su padre y se había casado con su madre, como consecuencia de esto se cegó y Creonte lo echó de Tebas, sus hijas lo ayudaron y murió tras una llamada de Zeus , al lado del rey de Atenas, Teseo.


Sergio Yañes.

ROBERT GRAVES: LA GUERRA DE TROYA



O libro conta de xeito moi completo o desenvolvemento da guerra de Troia, incluíndo a fundación da propia cidade e o conflito da mazá da discordia que deu pé á fuga da raíña Helena de Esparta con Paris. Tamén narra como foi a viaxe dos gregos ata cegar ao seu destino, guiados polos consellos de Calcante, a quen os deuses mesmos lle contaban o futuro, aínda que se comenta nunha parte da historia que se este non estaba inspirado tampouco tiña reparo en facer conxuncións ao azar.

Porén, a obra céntrase principalmente nos anos finais da guerra, onde participan activamente todos os deuses, e especialmente na coñecida estratexia do cabalo de madeira, que lles deu a victoria aos gregos.

Despois da guerra e do triunfo grego sobre Troia, o argumento xira en torno a Ulises e as súas aventuras (o seu encontro con Circe, o momento no que escoita o canto das sereas…) ata cegar de novo a Ítaca, onde reina ata a súa morte.

OPINIÓN PERSOAL:

O libro en xeral gustoume bastante, porque non conta só o desenvolvemento da guerra, senón que fala das causas e comenta un pouco como é a vida dos guerreiros despois da victoria.

O peor que podo dicir del é que chama a todos os personaxes que interveñen polo nome, os cales non son moi comúns, polo que ás veces non sabía moi ben a quen se estaba referindo o autor, pero de todos modos eu recomendaríao.


Elena García Anello



miércoles, 7 de diciembre de 2011

EL DILUVIO DE DEUCALION

La noticia de los crímenes cometidos por los hijos de Licaón llegó al Olimpo y Zeus fue personalmente a visitarlos, disfrazado como un viajero pobre. Ellos tuvieron la desvergüenza de servirle una copa de menudos en la que habían mezclado las entrañas de su hermano Níctimo con las de ovejas y cabras. Zeus no se engañó y, derribando la mesa en que le habían servido el repugnante banquete —el lugar recibió luego el nombre de Trapezo— convirtió a todos ellos, con excepción de Níctimo, a quien devolvió la vida, en lobos.


A su regreso al Olimpo, Zeus, disgustado, desencadenó un gran diluvio sobre la tierra, con el propósito de destruir a toda la raza humana; pero Deucalión advirtió a su padre, el Titán Prometeo, que construyera un arca, la abasteciera y se instalase en ella con su esposa Pirra. Luego sopló el Viento Sur, comenzó a llover y los ríos corrieron con estruendo al mar, que creció con asombrosa rapidez, arrasando todas las ciudades de la costa y la llanura, hasta que quedó inundado el mundo entero, con excepción de unas pocas cimas de montañas, y todas las criaturas mortales parecían haber muerto, con excepción de Deucalión y Pirra.

El arca se mantuvo a flote durante nueve días, hasta que al fin bajaron las agua y fue a posarse en el monte Parnaso o, según dicen algunos, en el monte Etna, o el Atos, o el Otris, en Tesalia. Se dice que a Deucalión le confirmó la terminación del diluvio una paloma que había enviado en vuelo exploratorio.

Después de haber desembarcado a salvo, ofrecieron un sacrificio al Padre Zeus, preservador de los fugitivos. Suplicaron humildemente que la humanidad fuese renovada, y Zeus, que oía sus voces desde lejos, envió a Hermes para asegurarles que cualquier pedido que hicieran les sería concedido inmediatamente. Temis se presentó personalmente y dijo: «Cubrios la cabeza y arrojad hacia atrás los huesos de vuestra madre.» Como Deucalión y Pirra tenían diferentes madres, ambas ya difuntas, decidieron que se refería a la Madre Tierra, cuyos huesos eran las rocas que había en la orilla del río. Por lo tanto, se agacharon con las cabezas cubiertas, levantaron las rocas y las arrojaron por encima del hombro; las rocas se convirtieron en hombres o mujeres según las hubiese arrojado Deucalión o Pirra. Así se renovó la humanidad (...)

Robert Graves Los mitos griegos



Edipo

Anne - Catherine Vivet - Rémy. Edipo. Editorial: Akal

O libro relata as historias de Edipo, fillo de Layo e Yocasta, monarcas de Tebas. Un oráculo advirte a Layo que será asasinado polo seu propio fillo, e este intentando fuxir da maldición entrega ao seu fillo recén nacido a un pastor para que o abandone no monte. Este incumple co mandato e regalao a outro pastor que o vende ó rei de Corinto por unhas cantas monedas de ouro. Este adoptouno como fillo e educouno como tal.

Edipo medra na corte e é educado para ser o próximo rei da cidade, pero anos máis tarde descubre que é un fillo bastardo da parexa, polo que moi cabreado marcha en busca de novos lugares. Durante o camiño atopouse co seu pai lexítimo, Layo, ó que asesina confundíndoo cuns ladróns, cumplíndose a profecía.

Durante semanas transita polas montañas ata chegar a Tebas, cidade acosada por un monstro, a Esfinxe. O home que conseguira matar a este ser abominable con forma de león alado e cara de muller conseguiría casarse con Yocasta, é decir coa súa propia nai e conseguilo trono. Edipo consigue derrotar a fera mediante uns acertixos e toma a Yocasta como esposa. Este matrimonio é feliz durante moitos anos, descoñecendo que son nai e fillo. Pero Edipo descubre que foi él o que asasinou a seu pai e Yocasta ó enterarse de esto suicídase. Edipo anoxado consigo mismo quítase os ollos e abandoa o trono. Finalmente é desterrado da cidade e morre de forma tráxica.


Recomendo a lectura deste libro posto que é moi fácil de ler e explica de maneira moi sinxela como era a sociedade da época. Tamén o recomendo porque nos conta a capacidade dos homes para comunicarse cos deuses e viceversa, así coma a importancia dos oráculos naqueles tempos, que sempre se cumplían.

Alejandro Sánchez García.

Demóstenes, orador tartamudo.

Christian Grenier.Héroes de Grecia en la antigüedad. Anaya.

Demóstenes, junto a su hermana eran huérfanos. Estaban a cargo de sus primos, nada bondadosos, que se pasaban la vida metiéndose con el pobre Demóstenes, de su dificultad al hablar ya que era tartamudo y mucho más al enterarse de que su sueño era llegar a ser un gran orador, debido a su fascinación por el mundo de la política.

El pobre chico, harto de todo y de todos tomó como ejemplo los discursos de un buen orador y se marchó a un cementerio, donde se quedó hasta aprendérselos de memoria y conseguir superar su tartamudez a base de piedras en su boca. A sus 35 años cumplió su objetivo y consiguió superarse, siendo el mejor orador de toda Grecia, con mucho poder de convicción, lo que lo llevó a la muerte, al haber convencido a los griegos de luchar, llevándolos así al camino de la derrota.

Para matarse, subió al Templo de Poseidón con su hermana, quien pudo presenciar, llorando, cómo éste se moría envenenándose. Le dejó a ella como último recuerdo una piedra en el interior de su boca.

Lara Fanego

martes, 29 de noviembre de 2011

Enigma latino 6.

CAPERVLA RVBRA

Mater

Caperula

Lupus

Duo venatores.

Avia

Que obra ten como protagonistas a estes actores?


Envía a tua resposta a gregofoz@gmail.com antes do venres ás 12. Indica no asunto Enigma latino 6.

Clitemnestra e Agamenón



Clitemnestra tenía pocos motivos para amar a Agamenón, quien, después de dar muerte a su anterior marido Tántalo y al hijo recién nacido que estaba amamantando, se había casado con ella por la fuerza y luego se había marchado a una guerra que prometía no terminar nunca (...) también había autorizado el sacrificio de Ifigenia en Áulide y —lo que para ella era aún más difícil de soportar— se decía que llevaba de vuelta a la hija de Príamo, la profetisa Casandra, como su esposa en todo menos en el nombre (...)

En consecuencia, Clitemnestra conspiró con Egisto para matar a Agamenón y Casandra. Pero temiendo que llegaran inesperadamente, escribió a Agamenón una carta pidiéndole que encendiera una señal luminosa en el monte Ida cuando cayese Troya; ella, por su parte, dispuso una cadena de fuegos que transmitirían la señal hasta Argólide (...) Apostó también un vigía en el techo del palacio de Micenas; era un fiel servidor de Agamenón que pasó un año entero agazapado como un perro, mirando hacia el monte Aracne y lleno de tristes presentimientos. Por fin, una noche oscura, el vigía vio el resplandor distante de la señal luminosa y corrió a despertar a Clitemnestra. Ella celebró la noticia con sacrificios de acción de gracias, aunque, en verdad, habría deseado que el sitio de Troya durara eternamente. Egisto apostó inmediatamente a uno de sus hombres en una atalaya cerca del mar y le prometió dos talentos de oro por la primera noticia del desembarco de Agamenón.

Clitemnestra recibió a su marido cansado por el viaje simulando que se hallaba muy contenta, hizo tender para él una alfombra de púrpura y lo condujo a la casa de baños, donde las esclavas le habían preparado un baño caliente (…)

Cuando Agamenón se lavó y hubo sacado un pie de la bañera, dispuesto a participar en el banquete ya servido en las mesas, Clitemnestra se le acercó como para envolverlo en una toalla, pero en lugar de eso le arrojó a la cabeza una prenda de malla tejida por ella misma y que no tenía aberturas para el cuello y los brazos. Y así, enredado en esa red como un pez, Agamenón pereció a manos de Egisto, quien le hirió dos veces con una espada de doble filo. Cayó hacia atrás en baño de paredes de plata, donde Clitemnestra vengó sus agravios cortándole la cabeza con un hacha. Luego corrió afuera para matar a Casandra con la misma arma, sin molestarse en cerrar los ojos y la boca de su marido (...)

Robert Graves Los mitos griegos

lunes, 28 de noviembre de 2011

Enigma grego 7.

Odiseo, no seu regreso á Itaca, descende ós Infernos. Con quen se atopa alí?

Envía a túa resposta antes do Xoves ás 9 h. a gregofoz@gmail.com, indicando no asunto Enigma grego 7.

jueves, 24 de noviembre de 2011

Los doce trabajos de Hércules

Los doce trabajos de Hércules
Autor:Christian Grenter
Editorial:Anaya

Los doce trabajos de Hércules
Tras leer "Los doce trabajos de Hércules" he decidido resumir el capítulo IV, "La hidra de Lerna" que me recuerda a una historia que me contaba mi abuela cuando era pequeña y el VI,"La cierva del monte Menalo" por ser el menos cruel con los animales:

La hidra de Lerna:
Hércules debe enfrentarse a la hidra de Lerna, reptil de nueve cabezas, la del centro inmortal. Por el camino se encuentra con su sobrino Yolao,que lo acompañará durante esta aventura.
Una vez en la ciénaga donde habita el monstruo, lanzan flechas ardiendo para captar su atención; entonces comienzan a luchar infructuosamente ya que las cabezas de la hidra se regeneran. Logra acabar con ella gracias a una hoz de oro que encuentra en el lodo y a que se le ocurre cauterizar sus cortes. Casi pierde por la picadura de un cangrejo en el talón. La hoz fue enviada por Júpiter y el cangrejo por Juno, de ahí salió la constelación del cangrejo.

La cierva del monte Menalo:
Euristeo ordenó a Hércules que apresara a la cierva del monte Menalo y se la llevara a palacio. Hércules acampó en un claro del bosque y estuvo rondando hasta que un día vio a la cierva de cuernos de oro y cascos de bronce saciando su sed en un río y comenzó a perseguirla. La cierva nunca se alejaba demasiado, como si quisiera guiarlo a alguna parte. Así pasaron un año, primero hacia el norte y luego de vuelta al sur, hasta que la cierva se encontró a la orilla de un río de aguas turbias y comenzó a ponerse nerviosa. Hércules, temiendo que se ahogara, disparó a la pata del animal una flecha que la hizo caer al suelo; entonces aparecieron Diana, la diosa que protegía a la cierva muy enfadada y Apolo, que la hizo entrar en razón. Finalmente, Diana protegió a Hércules en su regreso y la cierva fue encerrada en una jaula, de la que escapó desapareciendo para siempre.

Kenya González Bugarín

martes, 22 de noviembre de 2011

TESEO E O MINOTAURO


Título: Teseo e o Minotauro.
Autor: Anne - Catherine, Vivet - Rémy.
Editorial: Akal


Teseo decide darlle morte ó Minotauro, monstro con cabeza de touro e corpo de home. O Rei Minos ordena enviar dende Atenas a rapaces e rapazas para ser comidos polo monstro. Teso logra darlle morte coa axuda de Ariadna, que lle proporcionou un fío para que puidese saír do labirinto dónde estaba encerrado o Minotauro, (construcción de Dédalo).
Cando Teseo regresa a Atenas, seu pai Exeo suiciídase tirándose ó mar ó pensar que o seu fillo morreu.
Este libro tamén conta a historia de Dédalo e Ícaro, o secuestro dunha amazona, o rapto de Helena, a historia de Teseo e Pirítoo cando baixan ós infernos e cando acollen a Edipo.

Pareceume un libro moi interesante, xa que a mitoloxía gústame moito. Ademais, coincide con moitas das historias dadas na clase. Teseo pareceume moi valente xa que sempre quería vivir novas aventuras. Sen dúbida, recomendaría este libro porque foi moi ameno.

IRIA BRAÑA 1º A BAC.

lunes, 21 de noviembre de 2011

Enigmas gregos 6

Na súa volta á Itaca, Odiseo supera perigos sen fin. Nunha ocasión os compañeiros de Odiseo comen unha planta que lles fai esquecer totalmente o seu pasado...

Que planta producíu tal efecto nos compañeiros de Odiseo?
Busca unha imaxe da planta.

Envía a túa resposta a gregofoz@gmail.com antes do xoves 24 ás 9h. Indica no asunto Enigma grego 6.

Enigma latino 5.

Durante o período da república o rei Porsena pretende ocupar a cidade de Roma pero atopa unha resistencia feroz. Entre os resistentes hai un soldado que se ofrece para asasinar o rei invasor.

Quen foi este lendario personaxe?
Que chegou a facer para demostrar ós invasores o valor dos romanos?
Que significa o seu apelido?


Envía a túa resposta antes do venres 25 ás 12h. a gregofoz@gmail.com. Indica no asunto Enigma latino 5.

lunes, 14 de noviembre de 2011

Enigma latino 4.


Esta semana compre averiguar o significado da expresión "saber latín" e poñer un exemplo.

Envía a túa resposta antes do venres 18 ás 12h. a gregofoz@gmail.com indicando no asunto Enigma latino 4.

Enigma grego 5.


Agora que estamos a piques dunhas eleccións propóñovos unha pregunta relacionada co asunto.

Na Grecia antiga había un sistema de votación usado para enviar ó desterro a un rival político.

  1. Como se chama o sistema de votación e por que?

  2. . Busca unha imaxe.

Envía a túa resposta antes do xoves 24 ás 9h. a gregofoz@gmail.com. Indica no asunto enigma grego 5.