ARTE MINOICA . ESCULTURA.

Entre 1900 e 1920 os descubrimentos e excavacións de Arthur John Evans e outras misións estadounidenses,británicas e francesas, deron a coñecer en Micenas e en Creta unha civilización de bronce máis antiga e rica que a descuberta por Schliemann en Micenas (Peloponeso). En 1905 , Evans propuxo que unha civilación de cretense fora denominada minoica, en recordo do lexendario rey de Cnosos, Minos e propuxo unha cronoloxía absoluta :

Minoico primitivo I , II , III(h. -2500-h.-1950)

Minoico medio I , II , III (h.-1950- h.-1550)

Minoico último I , II , III (h. -1550-h. -1050 )

As figuras pequenas en bulto redondo , destinadas especialmente ó culto , presentan as mesmas características cá pintura : dinamismo no modelado , pintoresquismo ou hieratismo nas actitudes e na indumentaria.

O artista cretense demostrou, calquera que fose o material utilizado, (terracota, louza, marfil ou bronce) unha vitalidade sorprendente, que reaparecerá no arte grego : O Adorador de Tiliso , O Acróbata de Cnosos , A deusa das serpes... A escultura plasmouse tamén na talla de vasos de pedra de formas variadas e nos recipientes con decoracións plásticas.


Mª José Penas Vázquez.