A ARTE MINOICA. PINTURA
As paredes dos pazos e das casas aparecen decorados con pinturas de cores vivas e claros. Os motivos vexetais e animalísticos foron tratados con sorprendentes liberdade, única na arte deste período, ritmo caprichoso e ondulante de gran elegancia. A representación da figura humana aparece cedo e non hai escenas de guerra.
Con frecuencia, as figuras aparecen tan só siluetadas e están cheas de animación e vida: as mulleres levan corpiños axustados con largas saias de volantes, e adórnanse con complicados peiteados: os homes van vestidos con simples taparrabos e os seus corpos son musculosos e áxiles. A figura máis representativa de esta arte profana e elegante, é a coñecida co nome da Parsiense.
As paredes dos pazos e das casas aparecen decorados con pinturas de cores vivas e claros. Os motivos vexetais e animalísticos foron tratados con sorprendentes liberdade, única na arte deste período, ritmo caprichoso e ondulante de gran elegancia. A representación da figura humana aparece cedo e non hai escenas de guerra.
Con frecuencia, as figuras aparecen tan só siluetadas e están cheas de animación e vida: as mulleres levan corpiños axustados con largas saias de volantes, e adórnanse con complicados peiteados: os homes van vestidos con simples taparrabos e os seus corpos son musculosos e áxiles. A figura máis representativa de esta arte profana e elegante, é a coñecida co nome da Parsiense.
Sara García Rodríguez
No hay comentarios:
Publicar un comentario