Exeo, Teseo e o Minotauro

Chegaron daquela por terceira vez dende a illa de Creta enviados do rei Minos para percibir o imposto habitual. A súa orixe era a seguinte: o fillo de Minos, Androxeo, fora morto nas montañas do Ática. En vinganza ou seu pai lanzarase a unha guerra devastadora contra os seus habitantes, e os propios deuses arrasaban o pais enviándolle carestías e epidemias.

  Entón o oráculo de Apolo anunciou que a cólera dos inmortais e os padecementos dos atenienses rematarían cando estes acougasen a Minos e obtiveran o seu perdón. Os atenienses dirixíranse ao rei e obtiveran a paz baixo a condición de enviar cada nove anos a Creta, en concepto de tributo, sete adolescentes e sete doncelas. Segundo din, Minos recluíaos non famoso labirinto que Dédalo lle construíra, onde eran mortos polo horrible Minotauro, monstro híbrido, medio home e medio touro, ou sucumbían vítimas dalgún outro suplicio.

  Chegara ou tempo de pagar o terceiro tributo, e Teseo, fillo de Exeo, partíu coas vítimas. O seu pai ordeoulle que, se voltaba san e e salvo, trocara as negras velas do navío por unhas velas brancas.

  Cando Teseo desembarcou en Creta, a súa beleza e nobre porte atraeron as miradas da encantadora Ariadna, filla de Minos. Nunha secreta entrevista a doncela confesoulle o seu amor e entregoulle un nobelo de fío cuxo extremo había de atar fortemente á entrada do labirinto. Debería desenvolvelo a medida que avanzase polos tortuosos pasadizos sen soltalo da man ata chegar ao lugar onde o Minotauro mantiña a súa horrible vixilancia. Ao mesmo tempo deulle unha espada máxica coa que matar o monstro.

  Teseo foi enviado cos seus compañeiros ao labirinto, púxose á cabeza deles, inmolou ao Minotauro coa súa arma encantada e, grazas á hebra condutora, saíu felizmente dos infernais corredores, seguido de todos os que estaban con el. Logo, con todos os seus compañeiros e asistido por Ariadna, que marchaba tamén con eles, emprendeu a fuga, feliz de levar consigo aquela hermosísima presa que de modo tan inesperado conquistaba. Seguindo o seu consello, furara tamén o fondo dos barcos cretenses co fin de que o seu pai non puidese envialos na súa persecución.

  Ó chegar á illa de Naxos aparecéuselle en soños o deus Dioniso e declaroulle que Ariadna era a muller que lle designaba o Destino, ameazándolle con toda sorte de desdichas se non lle cedía a amada. Teseo fora criado polo seu avó no temor dos deuses, polo que abandonou na solitaria illa á abatida e abatida princesa e seguiu a súa viaxe. 

 

  Teseo e os seus compañeiros sentíanse deprimidos pola perda da rapariga e, na súa tristeza, olvidáronse de que o barco levaba izada a vela negra con que abandonaran a costa ática. Deixando incumprida a orde de Exeo, non despregaron as lonas brancas e a nave achegouse á costa natal nos seus negros atavíos de loito. Exeo atopábase na beira, contemplando, desde un saínte de roca a inmensidade do mar, cando a embarcación presentouse á súa vista. Crendo, pola negra cor da vela, que o seu fillo morrera, levantóse da pena que lle servía de asento, e sentíndose hastiado da vida baixo aquela dor infinita, precipitouse no abismo.