lunes, 28 de octubre de 2019
domingo, 27 de octubre de 2019
5. Enigma latino 2019-20
A primeira asasina en serie da historia vivía en Roma e era contratada para eliminar a importantes personaxes da vida pública. O seu alcume coincide co nome en latín desta langosta que ves na imaxe.
Buscamos:
1. O nome desta terrible muller.
2. Como e a quen asasinaba.
3. O nome dalgún dos seus clientes.
Envía a túa resposta a gregofoz@gmail.com antes da clase do venres.
domingo, 20 de octubre de 2019
jueves, 17 de octubre de 2019
Ελευθερία Αρβανιτάκη Τα κορμιά και τα μαχαίρια
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε κάποτε αλλάζουν χέρια,
τα σημάδια τους αφήνουν
που πονανε και δε σβήνουν.
Aγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με
κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με,
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά,
αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά.
Τα πουλιά και τα τριζόνια
άντε τραγουδάνε τόσα χρόνια
κι από την ανατριχίλα
κοκκινίζουνε τα μήλα.
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια,
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιός παίρνει την ευθύνη.
Μέσα στης γιορτής το κέφι
άντε πιο ψηλά κρατάει το ντέφι
όποιος πόνεσε και ξέρει
γλύκα που 'χει το μαχαίρι.
Eneas e Dido segundo Virxilio, Eneida.
Fuxidos dunha patria arrasada, os troianos chegan a Cartago desviados do seu rumbo cara a Italia por mor da tempestade provocada pola deusa Xuno. Alí recíbeos a súa raíña, Dido, a quen Eneas solicita hospitalidade.
Venus –nai do heroe–, envía a Cupido coa misión de que namore a Dido de Eneas. Xorde entón un apaixoado amor, pero Xúpiter envía a Mercurio para que lle lembre a Eneas que non son eses os designios do hado, senón que debe partir cara a Italia.
O heroe, pese á dor que lle ocasiona, obedece a vontade divina e deixa Cartago. Tremendamente desconsolada e ofendida, Dido decide suicidarse maldicindo o abandono de Eneas. Desde ese momento arrinca o histórico odio de Cartago cara a Roma.
Posteriormente, cando Eneas descende ao Inferno, atópaa vagando entre os mortos por amor. Comprendendo entón que a raíña cometera suicidio á súa partida, trata de explicarlle con gran pesar que el non quería abandonala, que os deuses labraran así o seu destino; pero a pantasma de Dido non o escoita.
Etiquetas:
Mitoloxia,
Orixes de Roma,
Rómulo
miércoles, 16 de octubre de 2019
Rómulo e Remo segundo Tito Livio, Ab urbe condita
[…] Cando o rei Latino oíu que todos aqueles homes eran troianos, que o seu xefe Eneas era fillo de Anquises e Venus, e que, exiliados da súa terra tras ser incendiada, buscaban un lugar para fundar unha cidade, quedou impresionado pola nobreza daquel pobo e do seu xefe, e polo seu ánimo, disposto tanto para a guerra como para a paz,. Entón, estendéndolle a man, selou un pacto de futura amizade.
[…] Latino recibiu a Eneas como hóspede na súa casa e, ante o altar dos seus deuses, entregoulle á súa filla en matrimonio. […] Fundan unha cidade; Eneas chámaa Lavinio polo nome da súa esposa, Lavinia. Pronto houbo descendencia do novo matrimonio, un home, ao que os seus pais puxeron o nome de Ascanio. […] Ao crecer a poboación de Lavinio, Ascanio deixou á súa nai esta cidade florecente e próspera, e el mesmo fundou outra nova aos pés do monte Albano que recibiu o nome de Alba Longa.
[…] O seus descendentes procrearon a Numítor e Amulio, que acordaron turnarse no goberno da cidade. Pero Numitor, que era o maior, acaparou o reino despois de destronar a Numítor, e engadiu a este crime outro máis: eliminou a descendencia masculina do seu irmán e á súa sobriña Rea Silvia, co pretexto de honrala, elixiuna vestal e con iso quitoulle a esperanza de ser nai mediante a perpetua virxindade.
[…] Mais ocorreu que Rea Silvia foi violada e deu a luz dous fillos xemelgos e, ben porque así o crese, ben por quedar exculpada ao ter un deus como autor da súa culpa, atribuíu a Marte aquela descendencia dubidosa. Pero nin os deuses nin os homes librárona nin a ela nin aos seus fillos da crueldade do rei: apresou e encadeou á vestal e mandou que botasen ao río aos seus dous fillos. Pero por unha casualidade disposta polos deuses, o Tíber non era accesible e os nenos foron arroxados á charca máis próxima, cumprindo así o mandato do rei.
[…] Segundo a tradición unha loba sedienta, atraída polo pranto dos nenos, baixou das montañas próximas e empezou a aleitalos . Tempo despois o pastor maior dos rabaños do rei —din que se chamaba Fáustulo— atopounos.
Nados e criados desta forma, tan pronto como se fixeron maiores, sen descoidar os seus deberes co gando e o cortello, percorrían os montes cazando. Así se fortalecían nos seus corpos e espíritos e facían fronte non só ás feras, senón que tamén atacaban aos ladróns cargados de botín e, como repartían o roubado entre os pastores, aumentaban cada día o grupo de mozos que os frecuentaba
[…] Cando se enteran da sús verdadeira orixe, Rómulo e Remo devolven o trono de Alba Longa a Numítor e deciden fundar unha cidade no mesmo lugar en que foran abandonados e criados. […] Como eran xemelgos e non era posible decidir quen sería o rei baseándose na idade, encomendaron ós deuses que designasen, por medio de agoiros, ao que daría nome á nova cidade e ao que a gobernase.
[…] Dise que foi Remo o primeiro que recibiu os agoiros, ao ver a seis voitres. E cando terminaba de anuncialo, Rómulo viu doce. Entón cada irmán foi proclamado rei polos seus partidarios, baseándose os uns na prioridade e os outros no número. A ira converteu en ensanguentado combate aquel altercado e na loita caeu morto Remo. Segundo a tradición máis difundida, Remo, para burlarse do seu irmán, saltou as murallas da nova cidade, que foran construídas por Rómulo. Entón este encolerizado matouno, mentres lle increpaba con estas palabras: «Así morra en diante todo aquel que traspase as miñas murallas». Quedando só Rómulo, a nova cidade recibiu o nome do seu fundador.
Etiquetas:
Mitoloxia,
Orixes de Roma,
Rómulo
martes, 15 de octubre de 2019
Gringlish
Αφού ακόμα δεν μου λες
με την καρδιά σου ένα γιές
γιατί, αγάπη μου, γιατί
αφού το βλέπεις πως πονώ
αφού το βλέπεις πως πονώ
άι ντόντ νόου γιατί δεν μου λες το νόου
αχ, γιατί γλυκό μου σουητχάρτ
αχ, να με πληγώνεις τόσο χαρντ.
Να λες πως είσαι μέρα νύχτα μπήζι
μα μη θαρρείς η καρδιά μου πως ραΐζει
μες στης αγάπης τα αφαίαρ,
τα ψέματα δεν είναι φαίαρ
φρομ μάι πάρτ στο λέω άι ντόντ κέαρ
αχ, τον άλλονε φωνάζεις χάνεϋ
αχ, κάνεις τον νου μου και τα χάνει.
Να βγαίνεις νταίητ έβρυ νάιτ
στο ξαναλέω μπλακ εντ γουάιτ
να σου ζητάω ένα φιλάκι
και να μου λες πως έχεις τράκι
χάνεστ δε Γκαντ, αυτά δεν είναι ράιτ
αχ, γιατί γλυκό μου σουητχάρτ
αχ, να με πληγώνεις τόσο χαρντ
αχ, μην με πληγώνεις τόσο χαρντ
αχ, μικρό γλυκό μου σουητχάρτ.
domingo, 13 de octubre de 2019
3. Enigma grego 2019-20
A chamada chuvia de sangue é un fenómeno explicado científicamente; na literatura grega, xa aló polo século VII a.C., aparece xa unha cita deste fenómeno.
1. En que obra aparece?
2. Quen e por que fai chover sangue?
Envía a túa resposta a gregogfozl.co
jueves, 10 de octubre de 2019
lunes, 7 de octubre de 2019
Suscribirse a:
Entradas (Atom)