Patricio: Salutem
plurimam! Nomen mihi est _____ . Perdón, xa sei que non falades esta
lingua! Saúdos a todos! Chámome ______ . Hoxe estou no Foro de Roma
a espera de que abran o Senado para escoitar a Cicerón, o mellor
orador de Roma. Acompáñame o meu escravo ______, saúda, escravo!
Escravo: (preséntase
nunha lingua incomprensible). [O patricio dálle unha labazada]
Patricio: Fala en
latín como Xúpiter manda, escravo!!!
Escravo: Chámome
_______, son escravo de ______. (Facendo a pelota:) Teño moita sorte
de ter un amo tan amable e comprensivo, que nunca me dá labazadas…
Vivo como un rei, pero debo recoñecer que o que máis desexo no
mundo é a miña liberdade.
Patricio: Iso nin o
soñes, por Hermes!
Escravo: Pois xa
teño reúnidos 500 sestercios para comprar a miña liberdade!
Patricio: Bueno, iso
xa se verá! Cando chegues ós 30 anos xa falaremos…
Escravo: A verdade é
que non vivo tan mal nunha cidade tan interesante e grande como Roma,
sempre teño algo que facer. O que máis me gusta é que o amo me
mande ó mercado, así podo facer o que me pete! Dos cartos que me
dá, vou gardando 1 sestercio cada día para min!
Muller: Que facedes
ahí parados, por Xuno?! Non tedes nada que facer?! Eu sempre a
traballar e a organizar a casa e vós de leria! Escravo! Vai mercar
as verduras para hoxe! E coidadiño con roubarme nada do que che din,
teño os sestercios contados! E ti (ó home), pasa para o Senado, que
aínda has chegar tarde! (óese o comezo das Catilinarias de
Cicerón). Ves, paspán, xa chegas tarde!
Patricio: Si, si, o
que mandes… xa vou!
Podedes engadir: a
que se dedica o patricio, onde vive (domus, insula, villa), canta
xente hai na familia (fillos, escravos), que fai a muller (labores da
casa, fiando lá…), que a muller vaia co escravo mercar teas para
facer unha toga nova para o seu amo (a que ten está xa moi vella e
gastada.
Comezo da
Catilinaria I de Cicerón: Quo
usque tandem abutere, Catilina,patientia nostra quam diu etiam furor
iste tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
audacia?
Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae, nihil
timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus
habendi se natus locus, nihil horum ora voltusque moverunt? (...)
O tempora, o mores! Senatus haec intellegit.